Van Beijing naar Pingyao, Xi'an en Xining

Jullie zullen vast begrip hebben voor het feit dfat we jullie maar zo sporadisch op  de hoogte houden van onze avonturen. Tijdens het reizen neem je nu eenmaal niet zo vaak de tijd om alles eens op te schrijven. Er is simpelweg te veel te beleven. Het  is wel erg leuk om jullie reacties te lezen. Dank daarvoor! Dankzij Ed en Lenie hebben we nu de hele reis thee, koffie en bier ;-)

De verhalen die we plaatsen zullen daardoor wel lang zijn. In de tussentijd hebben we natuurlijk weer heel veel gezien en beleeft. Voor degene die alleen van de "essentials" op de hoogte willen blijven en niet het hele bericht door willen ploegen nu eerst even de belangrijkste zaken op een rijtje. Daarna volgen meer verhalen voor de liefhebber.

Essentials:

Met de gezondheid gaat het goed. Nieuwe antibiotica slaan goed aan. Geen vervelende bijwerkingen meer. Vanuit Beijing zijn we met de nachttrain naar Pingyao gegaan. Een stadje dat op de werelderfgoedlijst staat. Een soort Brugge van China, maar dan minder gerestaureerd en nog vol leven.

Na twee dagen Pingyao weer met de nachttrein. Ditmaal naar Xi'an. Deze stad is gedurende honderden jaren de hoofdstad geweest van China onder een groot aantal keizers van diverse dinastien. De keizer die voor het eerst een keizerrijk had dat heel China besloeg (je weet wel, die van de film "Hero") heeft hier zijn beroemde mousoleum vol terracotta soldaten.

Doordat de treintickets van Xi'an naar Lhasa moeilijk te krijgen waren, waren we genoodzaakt de dagtrein te nemen naar Xining. Vanuit daar (waar we nu zijn) kunnen we dan de trein nemen naar Lhasa (Tibet). Vanuit Xining doen we nu twee dagtripjes. Na bijna 2 weken stad wilden we graag de natuur in. Xining klinkt voor jullie vast onbekend en voor ons was het dat ook, maar ook deze stad heeft 3 miljoen inwoners en nog steeds zie je overal hijskranen en onafgebouwde flats. Vandaag zijn we daarom naar een kloostercomplex in de bergen geweest. Alsvast wat aan de hoogte wennen...Tegen een klif/berg op lagen diverse kleine tempeltjes die je kon bezoeken en op de achtergrond hoorden we constant het hoornblazen van beneden in het klooster.

Morgenavond nemen we de trein der treinen (in China dan); we gaan met de politiek omstreden, technisch uitdagende, lange ijzeren kolos naar Lhasa!

Pingyao

Pinyao is een ommuurde stad. Zijn huidige vorm is in de 16e en 17e eeuw ontstaan. Dat de stad zo goed bewaard is gebleven heeft een aantal oorzaken. Door de sterke verdedigingsmuur is de stad lang niet meer ingenomen en verwoest, door geldgebrek heeft men geen nieuwbouw kunnen plegen, door achterblijvende economische groei was er geen noodzaak het centrum aan te passen aan de moderne tijd en tot slot was er de wetenschap die het stadje redde toen de economische groei het centrum bedreigde. Het hele centrum (omtrek van de muur is 6 km) staat nu op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Binnen de stadsmuren tref je een groot aantal musea aan. Ze laten de oude functie van de gebouwen waarin ze zijn, zien. Deze weerspiegelen allemaal het karakter van de stad toen het in bloei was. Zo zijn er musea in godshuizen, banken (de eerste banken van China ontstonden hier), overheidsgebouwen, gewapende escortes en woonhuizen van notabelen. Er zijn grote, goed verzorgde musea, en er zijn hele kleine met nauwelijks informatie. Opvallend was het taalgebruik wat op de uitlegborden werd geahanteerd. We zijn het maar Chengels gaan noemen. Kromme zinnen met veel taalfouten. Toch konden we er wel nog wat wijs uit. Verder werd duidelijk wat het grootste gevaar is dat de stad bedrijgt: vuur. Overal zag je papierenzakjes staan met zand, waren grote potten gevuld met water en emmers. Ons hostel zat ook in zo'n oud gebouw. Rondom een binnenplaats waren de kamers op twee verdiepingen verdeeld. De kamer was authentiek ingericht, inclusief stenen bed wat van onder verwarmd kan worden (niet dat dat nodig was, het is niet onder de 25 graden geweest) Erg pitoresk allemaal ;-) Het leuke aan dit stadje is dat alles er nog zo autentiek bij staat. Waar je in Beijing nog welleens het idee had dat ze de dag ervoor net de steigers hadden weggehaald, daar kon je in Pingyao de geschiedenis nog aan de autentieke straatgeuren opsnuiven. Er werd nog vollop geleefd en wat was te merken. Dwaalde je wat af van de twee hoofdwegen dan waande je je in het China van "Raise the red lantarn" .

Xi'an

Xi'an is een hele grote, moderne stad. In veel opzichten vonden we de stad moderner en hipper dan Beijing. De binnenstadsmuur stond er nog wel, maar binnen die stadsmuur waren slechts sporadisch wat plaatsen die de modernisering hadden overleefd. Zo ook de drum en beltoren. Deze hadden tot functie 's morgens en 's avonds de tijd aan te geven. De bel deed dat in de morgen, de drum luidde de avond in. Verder was er ook een hele moslimwijk. Midden in die wijk stond een moskee. Deze was niet als zodanig te herkennen. Het leek, als je oppervlakkig keek, net een tempel van confussius. Keek je echter beter dan viel op dat er geen versieringen met beeltenissen van mensen of dieren waren en dat in de zijtempeltjes geen beelden waren. De grote hal was op het oosten georrienteerd (toch gek als je bedenkt dat Mekka de andere kant op ligt). Toen wij er waren liep het langzaam vol met gelovigen uit de wijk die om 20 uur gingen bidden. Wel indrukwekkend om te zien. Er zijn in de buurt van Xi'an een aantal mausoleums. Die met het terracotta leger is natuurlijk het beroemst en een "must see". Daarnaast is er echter een andere tombe die minstens zo boeiend is. Deze is wat moeilijker te bereiken (er gaan geen bussen heen ofzo), maar dankzij een Nederlands stel die ons advies opvolgde en we daarna toevallig weer tegenkwamen, konden we mee met een busje met zn vieren. Waar in het graf van de eerste keizer vooral de nadruk lag op het militaire aspect van het keizerschap, daar lag bij deze keizer de nadruk op landbouw en het hofleven. Deze keizer probeerde vooral via de diplomatieke weg onrust op te lossen en probeerde het beste te doen voor zijn volk. Hij verlaagde belastingen en verlaagde zelf de straffen. De grafgiften die hij vooral meekreeg waren terracotta dieren, hofhouding en wagens. Niet allemaal levensgroot, maar zo bij elkaar wel heel indrukwekkend. Ze hadden glas over een aantal sleuven gelegd zodat je over de beeldjes heen kon lopen en het goed kon bekijken. Het gaf een interessant beeld van het leven tijdens het rijk van deze 4e Han keizer. Beide mausoleums zijn meer dan 2000 jaar oud.