Beijing; het begin

Hoi allemaal,

Maandagochtend om 6u kwamen we aan in China. De reis liep voorspoedig. Dit keer was Charles de Gaulle geen probleem ;-)

De reis van het vliegveld naar het gereserveerde hostel maakten we met de train en metro. We voelden ons al meteen thuis toen we de grote blauwe Ikea doos langs de route zagen. We hoefden niet zo veel te sjouwen want de tas van Joost is spoorloos. Dat is die nu we dit schrijven nog steeds... We wachten dus met smart op een telefoontje van Air France... Het hostel is prima. Ze hebben er heerlijke koffie en pannenkoeken. Omdat we 's morgens vroeg aankwamen hadden we dus nog een hele dag voor ons. Deze dag gebruikten we om de tempel van de hemel te bezoeken. Dit is een tempelcomplex niet ver van het Tiananmenplein. Natuurlijk heel mooi en bijzonder enzo... Het was vooral ook leuk om alle Chinezen daar te zien. Van de 10.000 toeristen die we tegenkomen zijn er 9.999 Chinees. Naast de attracties die wij bezoeken zijn we regelmatig ook zelf een attractie. Het aantal fotoboeken waarin Hetty zal verschijnen is al niet meer te tellen :-). Kennelijk is Joost wat te groot en te eng om mee op de foto te vragen, maar ook interessant. Erg grappig allemaal. Nadat we wat schoon ondergoed hebben geshopt zijn we 's middags naar het Tiananmenplein gewandeld. Dat is echt enorm. Het is te merken dat de overheid er geen gedonder meer wil hebben (zoals met de studenentenopstand). Bij elke toegang tot het plein moet je je tas laten scannen. Op het plein zie je wat groepen mensen dicht bij elkaar staan. Soms op een kluitje, soms in een lange lijn. Ze hebben de spaarzame plekken met schaduw opgezocht. Iedereen probeert zo goed en zo kwaad als het gaat wat verkoeling te zoeken. Het is hier namelijk rond de 40 graden. De meeste Chinezen hebben dan ook een parasol bij zich. De ene nog kekker dan de andere. Toen we het portret van Mao van dichtbij gingen bekijken werd de weg (een drukke 4 baansweg) tussen het plein en het poortgebouw waar het portret op hangt, afgesloten. De zon ging onder dus moest de vlag worden neergehaald. Onder een escorte van een 20 tal strak marcherende soldaten werd de vlag gestreken en naar het poortgebouw van de verboden stad gebracht.

Je kan je vast voorstellen dat we na zo'n lange dag wel goed konden slapen. Hoewel het natuurlijk het toppunt van decadentie is konden we het toch niet laten de airco aan te zetten zodat we het nog een beetje droog konden houden in bed ('s nachts zakt de temperatuur hier niet onder de 28-29 graden). We hebben dan ook heerlijk geslapen.

Na een ontbijt van watermeloen, pannenkoek en koffie gingen we naar de verboden stad. Deze, voor de normale sterveling honderde jaren afgesloten, stad kenden we natuurlijk al van de film "The last emperor". Het was ongelofelijk druk bij de ingang, maar een kaartje kopen was geen probleem. We zijn eerst naar een afgelegen palijsgebouw gelopen waar het ceramiekmuseum is. Daar ware nauwelijks mensen te vinden. Die hadden natuurlijk geen tijd voor dingen die buiten de standaard highlights vallen. Zonde want het museum is zeer de moeite waard. Het paleis heeft in de afgelopen eeuwen een hele mooie collectie porselijn en aardewerk verzameld en alles in topconditie gehouden. Het varieerd van aardewerk uit de prehistorie tot porcelein dat wel wat weg heeft van gouds plateel uit de jaren 20. Het museum was verassend modern te noemen en was voorzien van toutchscreens waar je de verhalen van elk object in het engels kon lezen. Na deze oase van rust moesten we er aan gaan geloven. De belangrijkste zalen van het paleis liggen in het midden van het complex. Om die zalen in te kunnen kijken moest je een huzarenstukje afleveren. Dringende Chinezen en een enkele westerling probeerden een glimp op te vangen van de troon waar de keizers zaten. Van de rust en sereniteit die het ooit gehad moet hebben was weinig meer over. Toch was het geheel nog zeer indrukwekkend en niet te vergelijken met de paleizen die we in andere delen van de wereld hebben mogen bezoeken. Naast de belangrijke zalen in het centrum waren er nog een groot aantal paleizen ten oosten en ten westen van het centrum. Deze moesten de vrouwen van de keizer huisvesten. In een van de paleisjes was een museumpje gewijd aan de laatste keizer. Een aantal van zijn gebruiksvoorwerkpen, studiemateriaal en speelgoed werd ten toon gesteld, inclusief een aantal foto's. Zoals je je wel kan voorstellen waren we er een volle dag zoet. Na al dat slenteren door de stad, langs alle paleizen en paleisstraten hadden we natuurlijk wel trek gekregen. In een soort restaurant gingen we wat eten. Ze serveerden er een soort kant en klaarmaaltijden. Wat handelingen na het openmaken van het pakket werd er aan een touwtje getrokken en ons werd verteld dat we 10 minuten moesten wachten. Het begon druk te borrelen en te stomen. Na een tijdje was onze rijstmaaltijd klaar. Er zat een soort pakketje onderin dat via een chemische reactie warmte af gaf. Na het bezoek aan de stad beklommen we de heuvel ten noorden van de stad die de stad moet beschermen tegen boze geesten en stofstormen uit het noorden. In dat park klommen we naar de tempel op de top alwaar we genoten van het uitzicht.

Die avond gingen we weer op zoek naar een restaurant. Waar we eten hebben we tot nu toe bepaald door het aantal Chinezen wat al binnen zit. Zo hebben we wederom als enige westerlingen in een met Chinezen gevuld restaurant gegeten. Bij binnenkomst worden we steeds nieuwsgierig bekeken. Gelukkig hebben we thuis geoefend met stokjes te eten ;-).

Afgelopen nacht hebben we nog de wekker gezet voor de 2e helft van Nederland-Uruguay. We hebben namelijk een tv op onze kamer. Die wekker bleek niet nodig, want we werden al wakker van het gejuig van het eerst doelpunt. Het cafe van het hostel zat vol voetbalkijkers. Het was spannend he! :-I Met de finale hebben we nog een probleempje... We hebben voor die nacht de nachttrein geboekt naar Pingyao...

Omdat Hetty vandaag jarig is gaan we zo een leuk stukje fietsen en vanavond eens op zoek naar de echte Peking eend... Morgen gaan we voor de verjaardag van Joost de muur bewandelen en hopen we dat hij zijn tas terug krijgt als kado :)

Liefs,
Joost en Hetty