Laatste dag Beijing

Staat Nederland voor het eerst sinds decenia in de finale van het wk voetbal, zitten wij als die wedstrijd speelt in de nachttrein naar Pingyao! Nog voordat de zon op ging kregen we een sms dat de finale dramtisch spannend was en pas in de verlenging is beslist. Balen natuurlijk. Van wat Nederlanders die we in Pingyao tegenkwamen begrepen we dat zij via wat omwegen via computer en msn de wedstrijd hebben gevolgd in de trein. Wij hebben lekker geslapen... ;-).

Tot gisteravond waren we in Beijing. Daar kwamen we bij de Peking eend nog een collega van Joost met haar familie tegen. Erg toevallig, want zij waren pas die dag aangekomen. De dag erna hebben we samen gegeten bij een klein restaurantje in een hutong. Het straatje was zo smal dat de auto's en fietsers die passeerden zo ongeveer bij ons aan tafel zaten. 

Eten blijft hier elke dag een avontuur. Het is wel bijna altijd lekker. Zaterdag belandden we nog in een restaurant waar je bleek te moeten fonduen. We dachten eerst een soep te moeten bestellen, maar dit bleek de bouillon waar alle door ons bestelde noedels en groenten in gegooid werden, die vervolgens met een als satesaus aandoende sesamsaus konden worden opgegeten. Maar nee... niet meteen alles uit de soep vissen want dan is het niet gaar... het moest eerst koken zo werd er gebaard. Het was uiteindelijk erg lekker.
Op weg naar de muur om 6u sochtends bleek de opvatting van de touroperator over een lekker (=westers?) ontbijt wel wat anders dan die van ons: we kregen in de bus een heeerlijke Mc Donalds egg muffin (soort broodje eiburger) en een cola, hmmm. De Spanjaarden die na ons instapten vonden het ook 'fantastico'.

De laatste dagen hebben we onder andere nog meer tempels bekeken. Zo hebben we nu al een Confuciaanse, Taoistische en Buddhistische tempel gezien. De taoistische white cloud temple was nog in gebruik, dus overal liepen monniken rond. De tempelcomplexen waren steeds groot en staan met al hun rust en ruimte middenin de stad. Beijing is verder een mix van modernere gebouwen, gebouwd in ongeveer de laatste 60 jaar, met daartussenin de hutongs, de oude traditionele wijken met kleine huisjes en binnenplaatsen.

Ook hebben we nog het olympisch stadion en watersportcentrum bekeken. Wij vonden het niet erg indrukwekkend, maar het was wel leuk mensen te kijken. Vele enthousiaste Chinese touristen verlieten met ons de metro. Zowel gevraagd als ongevraagd waren wij ook middelpunt van hun foto's :-). Dat blijft toch apart. Overigens zijn de mensen verder hier erg vriendelijk, behulpzaam en enthousiast.

Een van de moderne gebouwen hebben we iets te vaak aangedaan de laatste dagen... Als je op reis gaat dan denk je aan alles wat mis kan gaan. Hoe ziek je van het eten wordt, of je wel genoeg hebt gedaan om malaria te voorkomen. Toch is het thuis ook niet altijd even veilig als je denkt. Zo heeft Joost kennelijk in de bossen van Limbabwe een tekenbeet opgelopen. Er verscheen een paar dagen geleden een mooie rode kring op zijn arm, welke een teken is van een lyme infectie. Verder had Joost op zich nergens last van, maar ja er moest wel wat aan gedaan worden. Zo kwamen we na een telefoontje met de verzekeraar terecht bij het supermoderne SOS international, een ziekenhuis of artsencentrum voor met name expats en toeristen, gelegen in de ambassadewijk vol grote moderne gebouwen. Ook de Australische arts zag de kring als een lyme besmetting. Met een antibioticakuur op zak gingen we op weg naar de volgende toeristische attractie. De antibioticakuur veroorzaakte alleen nogal vervelende bijwerkingen (misselijk, overgeven...) dus dat was geen mooi vooruitzicht voor de komende 3 weken. Gisterochtend namen we dus weer de metro naar de SOS international voor een alternatieve kuur. Tot nu toe bevalt die prima en zijn de vorige klachten gelukkig weer over.

Afgelopen nacht dus de trein Pingyao. Het mooie treinavontuur begon al op Beijing West Railway station. Het was er erg groot en waar waren de treinsporen eigenlijk?? Waar de metro overal ook Engelse aanduidingen heeft en namen in de ons welbekende letters had het treinstation dit niet. Na een eind lopen door een enorme hal en wat rondvragen (= tickets laten zien en in de aangewezen richting lopen) vonden we onze waiting room. Net als op het vliegveld wacht je hier van te voren in een aparte ruimte op de trein. Toen onze trein werd omgeroepen stormden honderden Chinezen richting poortjes, waarschijnlijk op weg naar een goede seat. Bedden reserveer je van te voren dus wij dede het rustiger aan. In de trein haalde iedereen meteen eten te voorschijn en bood ons ook dingen aan. Wij bleken de juiste noodle bakjes ingekocht te hebben voor onderweg: de halve trein liep ermee. In elke wagon zitten aftappunten voor heet water om je noodles te maken of thee te zetten. De Chinezen zijn erg behulpzaam. Zo wezen ze ons het waterpunt en liet de conductrice ons weten wanneer we er waren, want dat konden we natuurlijk niet verstaan :-). Het overnachten in de trein was prima te doen. De bedden sliepen wel ok en de gezelligheid die ontstond na binnenkomst hield na verloop van tijd op, toen iedereen ging slapen. En Chinezen snurken inderdaad, maar niet zo extreem als verwacht :-).

Vanmorgen stond iemand ons en 4 andere gasten van ons hostel ons op te wachten. In een ietwat klein karretje werden we erheen gereden. Toch probeerde de chauffeur onderweg ook nog andere gasten ons volle voertuig in te praten. Het hostel is gelegen in een schattige oude 'courtyard' in de oude binnenstad van Pingyao, waar we nu de oude straatjes en binnenplaatsen verkennen.

Liefs,
Joost en Hetty