Lhasa

Vandaag is onze derde dag in Lhasa. We konden al tijdens de treinreis merken dat de situatie hier bizar is. Bij deze opmerking zullen we het nu even laten. Later wellicht meer daarover...

Essentials:

We zijn veilig en wel aangekomen in Lhasa. Een beetje last gehad van hoogteziekte, maar we wennen steeds beter. Veel tempels en kloosters natuurlijk. Vandaag het winter- (Potala) en zomerpalijs (Norbulinka) van de Daila Lama's bezocht. Morgen weer kloosters, maar dan op de fiets. Na morgen door richting Everest. We hopen op helder weer zodat we de berg der bergen kunnen zien.   

De treinreis

De beste manier om de Tibetaanse hoogvlakte te bereiken is toch wel met de trein. Het hoogteverschil wordt geleidelijk genomen waardoor het lichaam wat meer tijd krijgt om aan de hoogte te wennen. De trein moest zelfs boven de 4500 meter komen om uiteindelijk terecht te kunnen komen op de 3595 meter waarop Lhasa ligt. Overigens staat voor dergelijk hoogteverschil minimaal een week om te wennen. Die tijd nemen we niet. De treinreis zelf viel wel mee. Het was wel 24 uur vanaf Xi'ning, maar deze trein was wat schoner er comfortabeler dan de vorige treinen die we hadden. Dit keer hadden we een middenbed en een onderbed zodat we rustig konden zitten om van het uitzicht te genieten. Onze coupegenoten spraken dit keer een beetje Engels. Dat was erg leuk. We konden zo wat meer te weten komen over de Chinese toeristen die naar Tibet gaan. Regelmatig kregen we weer bijzondere snacks aangeboden. Soms even twee keer kijken wat het was, maar altijd wel lekker. We hadden, zo bleek, ook een treinmachinist in onze coupe. Hij was op weg naar Lhasa om daar te werken. Hij vertelde ons dat er 12 machinisten werken op de trein naar Lhasa. Steeds 6 die dienst hebben en 6 die rusten. Hij hield ons verder op de hoogte van onze vorderingen. Het uitzicht vanuit de trein was schitterend. Of eigenlijk is dat zwak uitgedrukt. De bergen in verschillende vormen gaven steeds weer nieuwe vergezichten. Dan weer eens besneeuwd en ver weg, dan weer dichtbij en met schitterend geplooide aardlagen in rood, grijs en groen. De hoogvlaktes die we doorkruisden hadden zoutmeren die de lichtbewolkte lucht weerspiegelde. Op groene vlakten graasde kuddes jaks en schapen. Heel af en toe konden we een hertje spotten en een enkele keer zelfs een vos. Het laatste stuk naar Lhasa reden we echter in het donker. We kwamen even voor elf uur aan. Joost had wel wat last van de hoogte. Beetje hoofdpijn enzo. Dat is inmiddels weer over.
We werden door onze gids Tashi op Tibetaanse wijze begroet met een witte khada (sjaal). 

Dag 1 Ramoche tempel

We mochten op onze eerste dag in Tibet uitslapen van onze gids. Om even voor 11en werden we door Tashi opgehaald. De eerste avond had hij onze paspoorten meegenomen om kaarten te reserveren voor het Potala paleis. Het bleek echter dat hij de kaarten niet meekreeg en dat we mee moesten om alsnog een reservering te maken. Dat ging niet zo soepel, maar we hebben ze toch kunnen bemachtigen. De rest van de dag hebben we twee tempels bezocht. De eerste, Ramoche tempel, werd gerestaureerd zodat we daar niet in konden. Het is een van de oudste tempels van Lhasa. Daarna gingen we naar de drukke Jokhang tempel. Volgens de legende heeft de koning Gampo die voor zijn Nepalese vrouw een tempel wilde bouwen door zijn ring laten bepalen waar die zou moeten komen. Hij gooide zijn ring omhoog en deze landde in een meer. Uit het meer kwam toen een stoupa tevoorschijn. Vervolgens werd er door de goden aarde in het meer gebracht zodat de tempel er kon worden gebouwd. Vanwege een oud en zeer heilig beeld uit India, dat als bruidschat aan de Nepalese vrouw van de koning was meegegeven, wordt dit als een van de heiligste tempels van Tibet gezien.
Na het bezoek aan de Jokhang tempel hebben we over de Barkhor gelopen, het circuit rondom de tempel, vol met kraampjes die allerlei souvenirs en gebedsvlaggetjes verkopen.
Overal liepen pelgrims rond die terwijl ze met hun gebedswielen draaiden belangrijke tempels, bomen etc. aandeden. Sommigen gingen zelfs bij elke stap door hun knieen en plat op hun buik liggen. Behalve de pelgrims was het vooral ook erg druk met toeristen, waarvan de meesten Chinees.

Nu we in Tibet zijn hebben we vooral Tibetaans gegeten. Het lijkt meer op de Indiaase keuken dan op de Chinese. Een welkome afwisseling ;-). Opvallend was dat we steeds bestek kregen i.p.v stokjes. Zou dat een statement zijn?

Dag 2 Potala en Norbulinka

Vanmorgen eerst wat nieuwe credits gekocht voor onze Chinese mobiel. Daarna door naar de lange rij voor de ingang van het Potala. Het regende dus we waren blij dat we op dag 1 al mooie foto's hadden gemaakt. Door het plein voor het paleis met monument voor de 'bevrijding van de Tibetanen' dat door de Chinezen is aangelegd heeft het geheel zowel kenmerken van Chinaficatie als van disnificatie. Bij binnenkomst hadden we maar een uur om door het paleis te gaan. Dat is vanwege de grote drukte in de zomer. We werden natuurlijk grondig gecheckt voor binnenkomst. We mochten geen water of andere vloeistoffen mee. Gelukkig waren we hiervoor al door onze gids gewaarschuwd. Het paleis zelf is heel bijzonder. Het is gelukkig gespaard gebleven tijdens de culturele revolutie van 1966. Het was compleet anders dan wat we hiervoor ooit hebben gezien. Helaas moesten we er te snel doorheen om echt "een gevoel" bij de plek te kunnen krijgen. Onze gids vertelde ook welke plekken voor hem heel bijzonder zijn. Hij is zelf een diep gelovig boeddhist en heeft ons veel verteld over het boeddhisme. We kwamen natuurlijk ook grote groepen Chinese toeristen tegen. Die kregen andere verhalen te horen zo bleek... De nadruk werd bij hen vooral op de waarde van de beelden en hoeveelheid bijzondere stenen gelegd, aldus onze gids.

Na het winterpaleis gingen we meteen door naar het zomerpaleis om de drukte voor te zijn. Het was er inderdaad lekker rustig. Daar kon de lunch best even op wachten. Het is eigenlijk een hele grote tuin met daarin een aantal tempels en paleizen. Grote delen van het gebied zijn niet echt open voor bezoek en de dierentuin die in de tuin is nodigde ook niet echt een bezoek uit. Tibetanen komen hier graag om te picknicken. Op de dag van het "yoghurt festival" komen ze hier masaal om met familie en vrienden de hele dag te eten. Tashi liet onz zijn vaste stek zien. Inderdaad een mooie plek om een dag door te brengen met je dierbaren. In het zomerpaleis van de 14e Dalai Lama (de huidige) troffen we een aantal kado's aan van buitenlandse mogendheden (zoals grote radio's). Het was wel grappig om (voor die tijd moderne) dingen te zien op zo'n plaats.

Na dit bezoek nam onze gids ons mee naar een klein restaurantje, eigenlijk hield het midden tussen een restaurant en een huiskamer, waar we autentieke Momo's en een met yakvlees gevuld broodje aten. Erg bijzondere smaak en leuk om tussen de locals te zitten. Vanmiddag kunnen we ons wat sparen. Morgen gaan we namelijk fietsen (!) naar twee kloosters.